Dag 9 Sheridan – Cody

Vanmorgen lekker uitgeslapen tot 7.30 uur. Daarna op ons gemak vertrokken vanaf Peter D's. Eerst even Sheridan in om een hotel te zien uit de tijd van Buffalo Bill, hij heeft hier ook geslapen. Daarna door naar een fotozaak waar Walter eindelijk zijn verjaardagscadeau gekocht heeft, een nieuwe lens voor zijn fototoestel. En toen op naar Cody.

Tot aan Greybull was het een prachtige tocht door Bighorn National Forest. Schitterende bergen met riviertjes. Bij Shelly Creek was er een mooie waterval, daar hebben we ook een klein rondje gelopen. Overal zie je ook prachtige vogeltjes, vandaag zagen we er 1 met groene veren en een paarse staart, dit bleek een zwaluw te zijn.

In Greybull zijn we even wat gaan eten, een hamburger met french fries, Manon haar lievelingseten. Daarna door naar Cody.

Dit was weer een lange, saaie weg door prairielandschap. Ook reden we op een hoogvlakte, dus weinig bergweggetjes. Gelukkig kan je dan wel goed doorrijden, zodat we op tijd in Cody aankwamen. Daarom reden we direct door naar het Buffalo Bill Historical Center. Een prachtig museum dat uit 5 delen bestaat.

We begonnen bij een interactieve tentoonstelling over het leven in Yellowstone, prachtig. Overal opgezette dieren, je mocht allerlei dingen zelf proberen en aanraken, je hoorde geluiden uit de natuur. Dit was het favoriete deel van de dames. Daarna door naar het gedeelte over Buffalo Bill, ofwel William F. Cody. Hij is hier bekend geworden als armyscout, showman, jager en frontierman. Met zijn wildwest show heeft hij heel Amerika en Europa doorgereisd, hij staat symbool voor het Wilde Westen. Als derde bezochten we de Plain American part, indiaanse kunst, kleding en cultuur. Dit was natuurlijk iets voor mij, ik vind indianen toch altijd een fascinerend volk. Snel liepen we over de afdeling western en indiaanse kunst. Veel schilderijen en beeldhouwwerken. Als laatste bezochten we de wapenafdeling, de grootste collectie Amerikaanse en Europese wapens ter wereld. Dit was vooral favoriet bij de heren. Al met al zijn we hier een paar uur zoet geweest. Dit museum is echt een aanrader, het is erg mooi opgesteld.

Rond 5 uur reden we naar de campground, net iets buiten Cody. Het is hier behoorlijk druk, we hebben een kleine staplaats, gelukkig wel in de schaduw, het is hier erg warm. (Sorry voor alle mensen in Nederland, maar wij hebben momenteel prachtig weer.) Cody zag er erg gezellig uit toen we er vanmiddag doorheen liepen, dus besloten we om vanavond in het plaatsje iets te gaan eten. Het centrum is een kwartiertje lopen, dus hebben we de camper laten staan en hebben we de benenwagen gebruikt. Het was nog erg druk, de gunfight bij Hotel Irma was net afgelopen, hier wilen we morgenavond naartoe. Veel winkels waren ook nog open. We hebben lekker Mexicaans gegeten bij Zapata's, leuk zaakje. Als toetje namen Walter en de meiden warm appelgebak met ijs, dit waren natuurlijk Amerikaanse hoeveelheden, dus bleef er weer ontzettend veel over. Ik was blij dat ik alleen koffie na had genomen. Maar we moesten nog een kwartier terug lopen, dus de caloriën zijn er weer af. Nu zitten we in de camper met de airco aan, even douchen, een verslag schrijven en nog wat lezen. Buiten is het nog rond de 30 graden, dus behoorlijk warm.

Lieve pa en ma, natuurlijk lezen we iedere dag jullie berichtjes, tenminste als we internet hebben, dit lukt niet overal. Ook voor ons is het leuk om iets van jullie in Nederland te horen, dus laat aub graag een berichtje achter. Iedere ochtend kijken we snel op de weblog om te zien of er iemand gereageerd heeft. Nederland is hier zo ver weg, je volgt geen nieuws ,weet niet wat er bij jullie allemaal gebeurd. Daarom vinden wij het zo leuk om iets uit ons thuisland te horen. Morgen weer nieuwe verhalen, voor nu allemaal welterusten. Ik hoop dat het weer in Nederland snel veranderd, zodat jullie ook het idee hebben dat het zomer is. Foto's van vandaag volgen nog.

We hebben 250 kilometer gereden en overnachten bij Ponderosa campground in Cody.

Dag 8 Custer - Sheridan

We hadden vandaag een lange tocht voor de boeg. Dus weer vroeg opgestaan, de pubers in ons gezelschap vragen zich al af wanneer ze eens kunnen uitslapen, het is tenslotte vakantie. En dat terwijl ze al weken thuis zitten en uitslapen. Maar goed, wij gingen vroeg op pad.

We verlaten South-Dakato en rijden Wyoming weer binnen. Het landschap verandert dan weer meteen. South-Dakato met zijn Black Hills is prachtig mooi, veel groen, bomen en bloemen en veel wild. Wyoming is priairie, eindeloze, dorre grasvlakten met af en toe een kudde runderen. Verder zie je niets, bijna geen bewoning of iets.

Ons eerste reisdoel van vandaag was Devil's Tower, een stuk rots die uit het niets omhoog komt uit de grond. Volgens de legende van de Kiowa waren 7 zusjes en 1 broertje buiten aan het spelen. Plotseling veranderde het broertje in een reusachtige beer die zijn zusjes wilde aanvallen. Zij renden weg naar een stomp van een enorme boom, die tegen hen begon te praten. Hij zei hen op de stomp te klimmen, en toen ze dat deden groeide de stomp omhoog in de lucht. De beer probeerde naar boven te klimmen, vandaar de verticale lijnen op de rots. De rots reikte tot de hemel en de 7 zusjes vormen nu het sterrebeeld Grote Beer. Je ziet de rots al van grote verte liggen, vooral dichtbij is hij prachtig om te zien. We hebben rond de rots gelopen, een wandeling van 2 kilometer, wel met flink stijgen en dalen. Leuk was ook weer dat er op nog geen 10 meter afstand van ons een hert rustig stond te grazen.

Toen we wegreden bij Devil's Tower kwamen we nog bij een prairiehondjes kolonie. Wat een ontzettend leuke beestjes. Er liepen er ontzettend veel rond, spelend, etend, rondkijkend. Zodra ze iets horen of zien bewegen, hoor je het kenmerkende kefje van ze. Dan stoppen ze allemaal met wat ze aan het doen zijn, gaan rechtop zitten en kijken wat er aan de hand is. Is alles in orde, dan gaan ze weer verder met waar ze mee bezig waren. Je kan wel uren naardie beestjes kijken, maar wij moesten weer verder.

Ons einddoel was Sheridan, een flink eind rijden. Omdat er onderweg verder niet veel was om te stoppen, alleen prairies, zijn we maar op een rustplaats langs de snelweg gaan staan om wat te eten. Dat is wel het grote voordeel van een camper. Je stopt, bakt een eitje of warmt een hotdog op en je kan eten. We hebben tenslotte een grote koelkast en fornuis tot onze beschikking. Rond 4 uur waren we op de campground, niemand had nog veel zin om iets te gaan doen. Dus hebben we maar wat geluierd. Vanavond de barbecue weer aan, eerst voor een lekker stukje vlees, daarna voor marshmallows.

Het weer is gelukkig weer een stuk beter dan in Custer, warm en volop zon. Dus maar een paar wassen gedraaid, nu droogt het tenminste snel. Manon is helemaal op, ze heeft vanmiddag lekker liggen slapen en ligt nu alweer in bed. Anouk en Menno zitten buiten een spelletje te doen, dat doen ze bijna iedere avond. Ik werk weer aan mijn weblog en Walter slentert wat rond buiten. Hij mag zo direct de foto's bij het verslag zetten. Dat valt niet mee, volgens mij zijn er wel 30 foto's gemaakt van de prairiehondjes, vooral toen Manon het toestel in handen kreeg.

We hebben vandaag ongeveer 430 kilometer gereden en we overnachten bij Peter D's RV Park in Sheridan. Peter is een leuke, oudere, halfdove man. Hij heeft ons overladen met folders en tips waar we naartoe moeten gaan. Ook kregen we nog een nummerbord van Wyoming van hem, daar was Menno dan weer blij mee.

Dag 7 Custer

DAG 6 CUSTER

Vandaag hebben we een mooie dag gehad. Na het ontbijt gingen we naar Custer State Park om de Wildlife Loop Road te rijden, een weg van 18 mijl door het park. Allereerst reden we naar de visitor center, hier was een mooie expositie van opgezette dieren. Even advies gevraagd aan de ranger, die ons vertelde waar we de kuddes bizons konden vinden.

En ja hoor, we waren nog niet weg bij de visitor center of we zagen de eerste kudde al. Wat een machtige beesten, met van die ontzettend grote koppen. Helemaal leuk was, dat er heel veel kleintjes bij waren. Die zijn echt lief, nog roodbruin van kleur, pas na een jaar worden ze zwart. Aan het begin van de Wildlife Loop liep nog een enorme kudde bizons, opnieuw met heel veel kleintjes. Wat een prachtig gezicht, zo'n grote kudde in een weide. Kleintjes die dronken bij hun moeder, grote mannetjes , we konden er geen genoeg van krijgen.

Verder rijdend zagen we een ezel, die komen oorspronkelijk niet van hier, maar zijn jaren geleden hier losgelaten en nu verwilderd. Ook zagen we veel pronghorns, gaffelantilopen. Dit zijn eigenlijk geen echte antilopen, maar ze worden wel zo genoemd. Mooie beesten met een prachtige vacht. Later zagen we ook een groepje met kleintjes, helaas wel wat verder weg. Ook zagen we opeens een hert met 2 kleintjes, het leken echt net 2 bambi's. Deze tijd van het jaar is wel erg leuk om wild te zien, vooral door de jonkies, die zijn zo ontroerend. Verder hebben we vee l prairiedogs gezien, er zijn hier hele velden vol met holen. Het schijnt dat in deze holen vaak ratelslangen zitten, gelukkig hebben we die niet gezien.

Dit park is wel ontzettend mooi. Niet alleen door de dieren, maar ook door de omgeving. Prachtige heuvels met groene weiden, met allerlei mooie bloemen. Ook zie je hier prachtige vogels, deze zijn zo snel dat je ze niet op de foto krijgt. Ze hebben de prachtigste kleuren, zwart met rood, helderblauw, knalgeel. Ook zagen we nog een kalkoengier die achterna gezeten werd door een groepje kleinere vogels en uiteindelijk door hen verjaagd werd.

Na al dit natuurschoon reden we door naar Wind Cave NP, hier liggen grotten die je kan bezoeken. We kochten kaartjes voor de Fairground Tour, die een uur later zou beginnen. Dus eerst even in de camper broodjes knakworst gegeten en daarna naar de ingang van de grot. Deze grotten zijn bekend door het 'boxwork'. Prachtig gevormde dunne bladen calciet, die in een soort honingraatpatroon op de wanden en plafonds zitten. Ook vind je hier 'popcorn', knobbelachtige afzettingen van gekristaliseerd calciet. Er zijn maar 3 grotten ter wereld waar dit ontdekt is, hier bij Wind Cave, bij Jewell Cave vlak bij Custer en nog in een privé grot ergens in South-Dakota. Leuk was ook dat de gids op een gegeven moment het licht uitdeed, dan weet je pas echt wat aardedonker betekent. De tour duurde ongeveer anderhalf uur, hierbij maakten we een tocht van 0.6 mijl en waren er 450 traptreden te gaan. Zeer de moeite waard, we vonden het erg mooi. Helaas kregen we het boxwork niet mooi op foto's, filmen lukte helemaal niet omdat het te donker was. Maar goed, wij hebben er erg van genoten.

Daarna door naar Custer om te tanken en boodschappen te doen. Even door het plaatsje gelopen en wat winkeltjes gekeken. In Custer staan allerlei bizons door de stad verspreid die door kunstenaars beschilderd zijn, net als de laarzen in Cheyenne. Dus ook hier maar foto's van gemaakt. We zijn meteen maar een hapje blijven eten in Custer, wij een lekkere hamburger en Anouk en Menno Mexicaans. Nu nog even mijn weblog bijwerken en dan lekker naar bed. Morgen vroeg op, dan hebben we een lange reisdag voor de boeg.

We hebben vandaag 90 kilometer gereden en overnachten nogmaals bij Big Pine campground.

Dag 6 Custer

Gelukkig was het vanmorgen weer droog, na alle regen en onweer van afgelopen nacht. Wel was het vandaag geregeld bewolkt met af en toe een zonnetje, de temperatuur ongeveer 22 graden. 's Avonds koelt het ook flink af, dat is wel lekker om te slapen, maar niet om lang buiten te zitten.

Vanmorgen zijn we als eerste naar Mount Rushmore gereden, hier vind je het meest bekende memorial van de USA, Mount Rushmore National Memorial. Iedereen kent dit eigenlijk wel, de plek waar de 4 koppen van presidenten zijn uitgehakt in de rotsen. De hoofden van Washington, Jefferson, Lincoln en Roosevelt zijn ongeveer 18 meter hoog. Je ziet ze dan ook al van verre. Ze zijn in 1927 begonnen met de bouw en waren in 1941 klaar. De beeldhouwer Borglum heeft het meeste aan dit project gewerkt, helaas stierf hij een paar maanden voordat het voltooid was. Zijn zoon heeft zijn werk afgemaakt.

Vanaf de parkeerplaats loopt een lange laan naar het Grand View Terrace. Halverwege deze laan vind je een plein met winkels. Het tweede deel van de laan is de Avenue of Flags, een straatje met alle vlaggen van de amerikaanse staten. Vanaf het Grand View Terrace heb je een prachtig uitzicht op de 4 koppen.

Na heel veel foto's gemaakt te hebben, zijn we de Presidential Trail gaan lopen, een tocht van ongeveer 1.5 kilometer met meer dan 250 traptreden. Wel mooi, je ziet de hoofden vanuit verschillende invalshoeken. Ook staan er informatieborden met gegevens over de 4 presidenten, zo zijn we erachter gekomen dat Roosevelt jarig is op dezelfde dag als Menno. Ook de kinderen vonden het wel indrukwekkend om te zien. Het was er ontzettend druk, wat dat betreft is het wel heel toeristisch.

Na Mount Rushmore zijn we gestopt in Keystone, een oud cowboystadje met deels authentieke en deels nagebouwde oude gebouwen. Je hebt hier wel echt de stijl van het Wilde Westen. Hier hebben we lekker geluncht. De ober wist meteen dat wij uit Nederland kwamen toen Walter mayonaise vroeg bij zijn frites. Daarna doorgereden naar Hill City, een soortgelijk plaatsje. Veel toeristenwinkels met sieraden. Je hebt hier veel goud uit de bergen. Nu houd ik niet zo van goud, dus maar iets van barnsteen/amber gekocht.

Na al die toeristenwinkels zijn we doorgereden naar Crazy Horse Memorial. Crazy Horse is een bekendeleider van de Lakota indianen die geboren is rond 1840. Hij werd door een bajonetsteek vermoord in 1877. Hij behoorde tot de oglala sioux stam en wordt door hen gezien als een dapper strijder die zich heeft ingezet voor het behoud van de tradities en waarden van de Lakota leefwijze. Nog ieder jaar herdenken zij zijn sterfdag. Korczak Ziólkowski werd in 1939 benaderd door een groep Lakota leiders om een indiaans antwoord op Mount Rushmore te maken. Na jaren van voorbereiding begon hij in 1948 met zijn project. Zonder overheidsgeld, alleen met giften en later entreegelden. Ziólkowski stierf in 1982, zijn vrouw en 10 kinderen hebben zijn werk overgenomen. Het monument is nog lang niet af, ik vraag me af of ze het ooit afkrijgen. Toch vond ik het heel indrukwekkend om te zien, vooral door het verhaal erachter. Bij het memorial is ook een erg mooi museum, met veel aandacht voor de indiaanse achtergrond.

Het gebied waar we nu zitten, heet de Black Hills, een erg mooie omgeving. Veel groen, glooiende heuvels en bergen. Een heel verschil met Wyoming, waar alles droog en dor was. De Black Hills zijn ook belangrijk voor de indianen, zij zien dit als heilige grond. Dit deel van Amerika lijkt ook veel op het Wilde Westen, ook wat betreft de huizen die je hier ziet. De meesten van hout, met een veranda ervoor. Anouk zou ook wel zo'n veranda willen. Ook zie je hier geregeld 'cowboys' rondlopen, mannen met hoeden en grote riemen, spijkerbroek en geruite blouse.

We hebben vandaag ongeveer 120 kilometer gereden en we overnachten weer op Big Pine Campground in Custer.

Dag 5 Wheatland – Custer

Opnieuw was iedereen vroeg wakker. Nu kwam dat goed uit, we hadden een lange dag voor de boeg. Om 8 uur waren we klaar voor vertrek. Allereerst zijn we boodschappen gaan doen bij Safeway in Wheatland. Ook hier een klantenpas aangevraagd, dit scheelt al gauw 50 dollar. Daarna een kort stukje rijden naar Guernsey, een bekend plaatsje van de Oregon Trail.

De Oregon Trail is een 170 mijl lange tocht die de pioneers vroeger in 1840-1850 afgelegd hebben van Missouri, door Kansas, Nebraska, Wyoming, Idaho naar Oregon. In de eerste instantie om ruilhandel te drijven met de indianen die in dit gebied leefden. Toen waren er ook geen problemen met de indianen. Dit kwam pas later, toen grote groepen mensen naar het westen gingen om zich daar te vestigen. Dit betekende dat zij land afpakten van de indianen.

In Guernsey vind je nog de trail ruts, ofwel sporen van de paard en wagens. Deze zijn uitgesleten in het zachte zandsteen. Hierdoor zijn ze nog steeds bewaard gebleven. Ook hebben we een bezoek gebracht aan Register Cliff, hier hebben de pioneers hun namen en datum gekrast. Je moet wel goed kijken, want er staan ook allerlei namen tussen van kort geleden.

Vanuit Guernsey zijn we doorgereden naar Fort Laramie, ook een overblijfsel van de Oregon Trail. In 1834 werd Fort Williams, zoals het officieel heet, gesticht als handelspost. Eten en kleding werden geruild tegen bont. In 1842 nam het leger de post over en noemde het Fort John, het bleef echter bekend staan als Fort Laramie. Ook zij dreven handel met de indianen, die hun nederzettingen vlak bij het fort hadden opgesteld. Pas toen de regering in 1849 het fort overnam, werden de verdragen met de indianen verbroken, dit leidde toen bloederige oorlogen. In 1890 werd Fort Laramie gesloten, gebouwen werden verkocht. Restauratie begon in 1938, toen het fort een national park werd. Op dit moment zijn veel gebouwen gerestaureerd en ingericht zoals in 1840-1850.

Geregeld lopen er figuranten rond in kledij uit die tijd. Wij hebben een tijd staan kijken bij een indiaan die buiten het fort zijn tipi had staan. Hij had allerlei huiden, kleding en wapens bij zich en heeft ons hier erg leuk uitleg over gegeven. Zo had hij een schitterende vacht van een wolf en poema bij zich. Manon vond het allemaal maar niets, die is niet zo van de oude dingen. Na ongeveer anderhalf uur hier te hebben rondgelopen, gingen we weer op pad.

De weg van Fort Laramie naar South-Dakato was een lange, heel saaie weg. Eindeloze grasvlaktes met af en toe een groepje runderen. Je vraagt je af wat die pioneers hier te zoeken hadden. In Lusk zijn we even gestopt om een lekker broodje te halen bij de Subway. Hierna volgden opnieuw 100 kilometer prairie. Wel zagen we enkele gaffelantilopen, helaas waren ze te ver weg of zag ik ze te laat voor een foto. Ook zagen we er veel doodgereden langs de kant van de weg liggen. Pas nadat we Wyoming verlieten en South-Dakota binnenreden, veranderde het landschap wat. Er kwamen meer heuvels, rotsen en bomen. Het rijden was erg vermoeiend voor Walter, over de open vlaktes stond er een geweldige wind, zodat het niet relaxed rijden was.

We vervolgden onze weg naar Hot Springs, hier kwamen we rond 4 uur aan. We wilden de Mammoth site gaan bezoeken, opgravingen van mammoeten worden hier nog steeds gedaan. Archeologen en paleontologen graven hier fossielen op van mammoeten, wolven en grote beren van 26.000 jaar geleden. Ook kun je het laboratorium bezoeken, waar de opgegraven botten bewerkt en onderzocht worden. Er is een interessante tentoonstelling met replica’s van complete skeletten en andere objecten uit de ijstijd. Vooral Menno vond dit natuurlijk fantastisch, die had nog wel langer willen blijven. Maar we moesten nog een klein uurtje rijden naar de campground, dus na ongeveer een half uur vertrokken we weer.

Helaas begon het flink te regenen toen we dichter bij Custer kwamen. Aangekomen op de campground was het gelukkig droog en hoera, we mochten eindelijk barbecueën. Dus snel vlees in de marinade en het vuurtje opstoken. Toen we klaar waren met eten, wilden de kinderen nog marshmallows roosteren. Jammer genoeg begon het toen weer flink te regenen en te onweren, zodat we nu allemaal binnen zitten. Maar goed, iedereen is moe na een drukke en lange dag. Nog even een kop koffie, wat lezen en mijn verhaaltje schrijven en dan straks lekker naar bed. Internet doet het niet vandaag, we zullen proberen morgen ergens een plekje te zoeken met wifi, zodat we dit verslag en de foto’s weer kunnen plaatsen.

We hebben vandaag 375 kilometer gereden. We overnachten bij Big Pine campground in Custer.

Dag 4 Rocky Mountains NP - Wheatland

'The 4th of July'

Vandaag verlaten we de Rocky Mountains. Omdat we eigenlijk nog niet zo heel veel van het park gezien hebben, hebben we besloten om nog een flink stuk door het park te rijden voordat we vertrekken. Natuurlijk waren we weer vroeg wakker, dus konden we op tijd aan het ontbijt. Gisteravond hadden we allemaal gedoucht, zodat we nu snel aangekleed waren. Nog even opruimen en afwassen en we konden op pad. Dat is wel een voordeel van een camper, het is altijd opgeruimd, tijdens het rijden kan je niets los laten liggen, dat vliegt anders de hele camper door.

We wilden naar Alpine visitor center rijden, een tocht van ongeveer 40 kilometer. Deze weg is een scenic byway, een weg die als bijzonder bestempeld is. En dat was hij ook. Wat een prachtige uitzichten, wat een grote hoogtes. Via de Deer Ridge Junction reden we eerst naar Many Parks Curve, hier had je een prachtig uitzicht over de meadows en de bergen op de achtergrond, zelfs onze campground kon je zien liggen. Ook had je een schitterend zicht op Longs Peak, de hoogste berg van de Rocky Mountains, 4346 meter hoog. Na hier foto's gemaakt te hebben, reden we door naar Rainbow Curve, opnieuw prachtige vergezichten, maar dan van de noordzijde van de Rocky Mountains.

Verder rijdend kwamen we boven de boomgrens uit, nog steeds bleef de weg stijgen. Grote drukte was er bij Tundra Communities Trailhead, dus maar even kijken wat er aan de hand was. Eerst zagen we niet veel, maar toen opeens zagen we overal marmotten en pika's lopen. Wat een ontzettend leuke beesten. Marmotten worden zo groot als een huiskat, met een lange staart. Je zag ze overal, luierend in de zon op een rotsblok, samen spelend (of vechtend), eten zoekend. Pika's zijn veel kleiner en ontzettend snel en beweeglijk, heel leuk om naar te kijken. We gingen dan ook met tegenzin verder, we hadden nog wel even kunnen blijven kijken.

Nog steeds stijgend bereikten we het hoogste punt van de weg, 3713 meter. Iets verder lag Alpine Visitor Center. Hier zijn we even gestopt voor een grote kop koffie, wat koelkast magneten en een magnifiek uitzicht over de bergen met hun eeuwige sneeuw. Daarna reden we weer terug naar Deer Ridge Junction. Onderweg zag Menno wat zwarte stipjes in de bergen, dit bleek een flinke kudde elk's te zijn. Even gestopt voor foto's en wat denk je, steekt er een elk vlak voor ons de weg over.

Bij Deer Ridge Junction aangekomen slaan we rechtsaf richting Sheep Lake, hier wilden we kort stoppen voor wat foto's. Maar daar aangekomen was het een drukte van belang, overal auto's, rangers die het verkeer leiden en mensen met camera's. Wat bleek, er liep een kudde bighorn sheeps te grazen bij het meer. Toch wel bijzonder, want deze beesten zijn heel schuw. We konden er niet echt dichtbij komen, maar toch erg mooi om te zien. De rangers hadden ook een vel en schedel met hoorns bij zich, interessant om te voelen en zien. Toen we onze weg vervolgen naar Estes Park zagen we ook nog wat herten en een groep wilde kalkoenen, dus onze dag was qua wild fantastisch.

In Estes was het ontzettend druk in verband met de 4e juli, we waren toch niet van plan om daar te stoppen. Door Roosevelt State Forest reden we naar Loveland, een mooie tocht langs een slingerend riviertje. In Loveland aangekomen was het tijd voor de lunch, dus een lekker broodje gehaald bij Subway. Omdat we de ochtend nog doorgebracht hadden in de Rocky mountains, hadden we nu geen tijd voor de outlets bij Loveland. Maar dat komt nog wel, we komen die winkels nog wel vaker tegen. Gelukkig is mijn hoofdpijn nu ook weer helemaal gezakt, nu we de hoogtes achter ons hebben gelaten.

Via de snelweg reden we naar Cheyenne, een lange, saaie weg door eindeloze grasvlaktes. Het enige dat je zag was af en toe een groepje runderen, verder niets. In Cheyenne aangekomen was alles heel rustig. De meeste winkels waren om 2 uur gesloten voor 4 juli. Gelukkig waren er een paar open, zodat Menno nummerborden heeft kunnen kopen van Colorado en Wyoming. Nog wat foto's gemaakt van de grote boots die door de stad verspreid staan en daarna maar weer verder gereden. Jammer, Cheyenne zag eruit als een leuk stadje, maar niet als alles dicht is.

Na nog 75 mijl door eindeloze grasvlaktes te hebben gereden met een lange, rechte snelweg, bereikten we onze overnachtingscampground in Wheatland. Er is hier niets, er lag bij de receptie een briefje met onze naam en nummer van de plek die we hadden, verder is het hier een kale grasvlakte met wat campers erop. Ook geen vuurwerk vanavond voor de viering van 4 juli, deze zijn allemaal afgelast in verband met de bosbranden. Gelukkig heeft de campground wel wifi, zodat ik mijn weblog weer even kan bijwerken.

We hebben vandaag ongeveer 325 kilometer gereden. We overnachten bij Mountain View RV Park in Wheatland.

Dag 3 Rocky Mountains NP

Natuurlijk waren we allemaal heel vroeg wakker vanmorgen, met als gevolg dat we om kwart over 7 al buiten aan het ontbijt zaten. Lekker een gebakken roerei met prachtig uitzicht op de bergen. We konden vanmorgen helaas nog niet douchen, het water was nog niet warm, dus opgefrist, aangekleed en op pad.

Het fijne van de nationale parken is dat er meestal shuttlebussen rondrijden, dus we konden de camper laten staan. Met de bus reden we naar Bear Lake, een tocht van ongeveer een half uur. Bear Lake is een prachtig mooi meer, hooggelegen in de bergen. De wandeling eromheen was eenvoudig, ongeveer 1 kilometer lang. Maar voor het eerste begin was dit goed voor ons. Bear Lake en de campground ligt op 2500 meter hoogte, dus de lucht is hier behoorlijk ijl. Dat merk je dan ook wel met lopen. Eerst wilden we nog doorlopen naar Nymf Lake, maar ik had veel last van hoofdpijn, dus gingen we terug naar de campground om te gaan lunchen. Lekker knakworstjes op een broodje.

Ik voelde me steeds beroerder, waarschijnlijk door de hoogte, dus ging ik op bed liggen om de hoofdpijn te laten zakken. Walter ging met de kinderen naar Estes Park, winkeltjes kijken en ijs eten. Er zat ook een kerstwinkel (midden in de zomer !!), waar ze een kerststalletje voor me hebben gekocht. Terwijl ze in Estes Park waren, regende het even flink. Het zijn maar korte buitjes, dit helpt niet tegen de bosbranden. Open vuur is hier overal verboden, dus niet barbecueën of kaarsen aansteken. Ook het vuurwerk morgen voor 4 juli zal waarschijnlijk niet doorgaan. Rond 4 uur waren ze weer terug, gelukkig was mijn hoofdpijn toen wel wat gezakt.

Nadat we de generator een half uurtje hebben laten draaien, hadden we ook genoeg warm water om allemaal te douchen, lekker is dat bij deze warmte. Daarna weer buiten gegeten. Zitten we daar rustig, loopt er op 15 meter een hert op zijn dooie akkertje voorbij. Ook zien we overal squirrels en chipmunks lopen, die beestjes blijven leuk om naar te kijken. Dit is waarom ik zo graag hier ben, de prachtige natuur en het wildlife. Om 9 uur houdt een ranger hier op de campground een praatje over de trails hier in het park, Walter en ik willen hier wel even naartoe. Ik denk wel dat we straks weer op tijd in bed liggen, door het vroege opstaan en de hele dag in de buitenlucht, zijn we 's avonds behoorlijk moe. Ook koelt het 's avonds flink af, dan wordt het echt koud om buiten te zitten.

We overnachten nog een keer op Moraine Campground.

Dag 2 Denver – Rocky Mountains NP

Door het tijdsverschil waren we allemaal op tijd wakker. Dat kwam goed uit, want om 8 uur konden we Road Bear bellen om een afspraak te maken over hoe laat ze ons op zouden komen halen. Helaas was dit pas rond 12 uur. Toen ik aangaf dat ik dat wel laat vond, zeiden ze dat ik vanaf 10.30 kon komen met eigen vervoer. Dat leek ons een stuk beter. Dus eerst even gaan ontbijten en daarna een taxi gebeld.

Bij Road Bear aangekomen werden we gelukkig snel geholpen. Omdat we nog veel wisten van de uitleg van de vorige keer, konden we om half 12 vertrekken. We hebben een mooie, nieuwe camper. We zijn pas de 2e huurders, dus de camper heeft nog weinig geleden. De indeling is iets anders als de vorige keer, maar hij is wel even groot. Aan het rijden hoefde Walter niet meer te wennen, ook was ik niet meer zo angstig als de vorige keer.

Omdat Walter naar Bass Pro moest om zijn verrekijker op te halen, heeft hij mij en de meiden afgezet bij de supermarkt. We hadden een hele lijst, dat was weer flink zoeken. De supermarkten hier zijn zo ontzettend groot en er is zoveel keus, dat je zo een uur verder bent. Met 2 volle karren stonden we na anderhalf uur weer buiten. Snel de spullen in de koelkast en vriezer gedaan en toen op pad.

Omdat we zo vroeg weg waren, hadden we tijd om langs het dorp Nederland te rijden. Dit is een oud mijnwerkersstadje dat genoemd is naar Nederlandse investeerders die de mijnen opgekocht hebben in 1873. We zijn even gestopt om wat te eten, het was ondertussen 3 uur en de kinderen hadden honger.

Daarna gingen we op pad richting Estes Park, een toeristisch plaatsje vlak voor het nationale park. Het was een mooie weg door de bergen, slingerend langs riviertjes. Ook zagen we af en toe prachtige meertjes, omgeven door hoge bergen, sommige nog met sneeuw bedekt. Tijdens deze rit zagen we ook ons 1e wild, een ‘mule deer'-paartje stak rustig de weg over. Snel foto's genomen van het vrouwtje, het mannetje liep aan de verkeerde kant.

Estes Park zag er leuk uit, veel winkeltjes en volop mensen. We zijn niet gestopt, het was al laat en we wilden door naar de campground. Eerst moesten we nog het nationale park in, bij de ingang de America beautiful pas gekocht, waarmee we toegang hebben tot alle nationale parken, en daarna door naar Moraine campground. We hebben een mooie plek midden in de natuur, toen we de campground opreden, zagen we de herten al lopen. Ook zitten we weer in berengebied, dus alles wat naar eten ruikt, moet goed opgeborgen worden.

Het weer is iets minder geworden, de afgelopen weken was het hier extreem warm. Met als gevolg bosbranden op verschillende plekken. Op dit moment is het flink aan het afkoelen en valt er af en toe een druppel regen. Ook zijn er onweersbuien, gelukkig wel wat verder weg, maar het galmt ver door in de bergen. We zitten nu nog even buiten, Manon ligt al in bed. Ik denk dat we het geen van allen laat maken, we hebben nog wat last van de jetlag. Maar eerst nog even mijn dagelijks verslagje. We hebben hier geen internet, dus ik zal een paar dagen moeten wachten voordat ik het op onze weblog kan plaatsen.

We hebben vandaag 158 kilometer gereden. We overnachten bij Moraine Campground in de Rocky Mountains.