We hadden door de hitte niet zo heel goed geslapen, helaas. Manon was al om half 7 wakker, ze ging maar buiten op haar nintendo spelen. Ik heb het rustig aan gedaan, pas rond half 9 ben ik opgestaan. Op dat moment was het nog behoorlijk bewolkt, en ook wat benauwd. Na buiten ontbeten te hebben, maakten we ons klaar om te gaan wandelen.

Eerst naar de visitor center om de shuttlebus te nemen. In Zion NP mogen geen auto's komen, alles gaat per gratis shuttlebus. Dat is een fantastisch systeem, in de zomer rijden deze bussen continue, dus je wacht nooit langer dan 10 minuten. We wilden de lower, middle en upper Emerald Pool trail gaan lopen, een wandeling langs 3 watervallen. Toen we aankwamen bij Zion lodge, zagen we dat we niet via de Lower Emerald Pool verder konden lopen, het pad werd vernieuwd. Dus hebben we eerst de korte wandeling gemaakt naar de Lower, dit was een simpele wandeling van 1.5 kilometer over geasfalteerd pad.

Daarna even koffie gedronken bij de Zion Lodge en toen met de bus verder naar de stop bij Grotto. Tenminste, dat was de bedoeling. Eigenlijk wilde ik gaan lopen, het was tenslotte nog geen kilometer naar de volgende trail. Maar Walter wilde graag met de bus, we moesten de trails toch al 2 keer lopen nu we geen loop konden doen. Probleem, hij laat ons in de verkeerde bus stappen, dus weer het park uit. We zijn toen maar gestopt bij het Zion museum, waar we een mooie film over het park hebben gezien. En daarna met de goede bus naar Grotto.

Hier konden we via de Kayenta trail naar de middle en upper Emerald pool gaan. Dit was wel een heel mooie wandeling, langs de bergrug klommen we langzaam omhoog. Dit was ook een veel leukere wandeling dan naar de Lower, over smallere paadjes en meer klimmen. En dan opeens kom je uit bij een kleine pool met waterval, erg mooi. Op deze plekken groeit er ook van alles, het is er prachtig groen. Daarna door klimmen naar de Upper.

Hoewel zwaar, was dit een prachtige tocht. Niet over een pad, maar klimmen over rotsen en langs diepe afgronden. Wel in de felle zon, iedereen liep te hijgen. Gelukkig zei iemand tegen ons dat het nog 5 minuten was voordat we er waren en dat het de moeite waard was. Nou, dat was ook zo, het leek wel een kleine oase. Heerlijk beschut, in de schaduw en zalig koel. Dat was maar goed ook, we waren allemaal drijfnat van het zweet. Je mocht niet in de poelen zwemmen, hun mooie groene kleur krijgen ze door algen, dit vernietig je als je in het water gaat. Maar we hebben er wel even lekker gezeten, al het moois tot ons laten doordringen.

Enig nadeel, er waren ontzettend veel Nederlanders, ik heb in al die weken hier nog niet zoveel Nederlanders gezien. Een ander iemand zie ook dat er hier meer waren dat rond het Gardameer, nou, dat wil toch wel wat zeggen. Aan de andere kant is het ook wel leuk om reiservaringen uit te wisselen en tips te geven aan anderen.

Toen we terug naar beneden liepen, zagen we de groep Nederlanders vlak voor de Middle Emerald Pool stilstaan, samen met nog veel meer mensen. Dit betekent vaak wild. En wat voor wild deze keer, een ratelslang!

Nou ben ik niet zo van de slangen, dus bleef ik wat op afstand. Volgens de anderen was het een kleintje, maar ik vond hem al groot genoeg. Anouk en Menno kwamen ook kijken, Manon niet, die houdt niet van slangen. We hebben hem wel op foto film, voordat hij weggleed in de struiken. We hebben niet het geratel gehoord, hij was denk ik banger van ons dan wij van hem. Volgens mij was hij blij dat hij weg kon.

Hierna zijn we zonder problemen verder naar beneden gelopen. Rond half 4 waren we weer bij de camper, waar we nog snel een broodje hotdog gegeten hebben, we hadden tenslotte nog niet geluncht. Daarna gingen de kinderen zwemmen, het was in de loop van de ochtend prachtig weer geworden, volop zon en rond de 38 graden. We waren dus wel toe aan wat verkoeling. Gisteren hadden we grote zwembanden gekocht om met de stroming mee te dobberen, dat was een groot succes. Daar hebben ze zich een paar uur mee vermaakt. Zelfs Walter, klein kind als hij is, had hiermee de grootste lol.

Rond 6 uur allemaal douchen en daarna naar Springdale, het plaatsje naast het nationale park. We wilden gaan eten bij Spotted Dog, hier hadden we 3 jaar geleden ook gegeten. En hoe toevallig, we hadden zelfs hetzelfde tafeltje, alleen de kaart en de ober waren anders. Wel weer erg lekker gegeten met een goede fles Italiaanse wijn, vino nobile di Montepulciano. Er zaten deze keer wel veel Nederlanders te eten, dus we moesten wel oppassen met wat we zeiden. Na het eten moesten we lopend terug naar het park, er reden geen bussen meer. Gelukkig was het maar een kwartiertje lopen, wel in het donker, je hebt hier nergens lantaarnpalen.

Nu ligt iedereen al in bed en zit ik nog mijn verslagje te schrijven. Morgen hebben we weer internet, dus dan kan ik alle verhalen weer plaatsen. Dat is dan ook gelijk de laatste dag en nacht in de camper, we rijden morgen naar Las Vegas. Ik vind het deze keer erg snel gaan, 4 weken vakantie zijn zo voorbij. Wel weten we zeker dat we weer terug gaan, het bevalt ons hier zo ontzettend goed. Dit land is zo mooi wat natuur betreft. Ik weet natuurlijk niet of de kinderen dan nog steeds meegaan, zelf denken ze van wel. Ik kom in ieder geval terug, er is nog zoveel dat ik wil zien.

We hebben vandaag niet met de camper gereden en overnachten nogmaals bij Watchman Campground.