Dag 17 Bear Lake State Park - Salt Lake City

We werden wakker met een stralende zon, dan is het geen straf om vroeg op te staan. Vanuit bed keken we uit over het meer, het enige dat we hoorden waren de vogels.

Maar toen kwam er goed nieuws uit Nederland, MARTIJN PROFICIAT !!!!!!! We zijn ontzettend blij voor je dat je alsnog bent ingeloot. We hopen dat het met Jasper ook gelukt is, dat hij mag gaan tegelzetten.

Na een lekker gebakken eitje gingen we weer op pad. Van de reis kan ik verder weinig schrijven, lange wegen door verlaten gebieden. Wel te zien dat we weer in Utah zijn, de rode rotsen en groene kleuren van de bomen herkennen we nog van de vorige keer. Omdatwe veel highway hebben gereden, schoot het wel lekker op.

Rond 11.30 uur waren we bij Park City, hier had je de Tanger Outlet. Wezagen hier de skischans van de Olympische Spelen uit 2002 liggen, wat een hoogte.

Menno houdt helemaal niet van shoppen, maar hij was als eerste voorzien. Leuke shirts en blouses bij Gap en Vans voor de winter voor 25 euro !!! Hier betaal je thuis minstens 75 euro voor. Helaas waren de All Star schoenen die Manon wilde niet te krijgen, Ze had ergens All Stars gezien met de Amerikaanse vlag, deze worden niet in de winkels verkocht. Dit was een flinke domper voor haar, ze wilde verder ook nergens meer kijken. Anouk kocht nog een leuk shirt en van het geld van opa en oma een leuke tas van Guess. Daarna waren Walter en ik aan de beurt, natuurlijk weer bij Tommy HIlfiger, daar slagen wij altijd. Mooie kleding en veel goedkoper dan in Nederland. Al met al waren we bij de Outlet meer dan 2 uur zoet, dus tijd om iets te eten. (Ja, jullie weten, familie van Duin houdt van lekker eten). Om Manon weer iets vrolijker te krijgen, zijn we naar Mc Donalds gegaan, de 1e keer deze vakantie.

Daarna wilden we doorrijden naar Kennecott Utah Copper, een kopermijn in de buurt van Salt Lake City. Helaas konden we dat niet vinden, de weg die we volgens de routeplanner en de kaart moesten nemen, bestond niet meer. Grote wegwerkzaamheden, afgebroken wegen en nergens een bordje met waar we naartoe moesten. Nou valt het met zo'n grote camper ook niet mee om gewoon maar rond te rijden en iets te zoeken. Je draait een gevaarte van 10 meter nou eenmaal niet zo gemakkelijk als je de verkeerde kant oprijdt. Dus maar besloten om naar de campground te rijden.

Salt Lake City is een enorm grote stad, midden in de heuvels. Het was dan ook weer even wennen om in alle drukte te rijden, 6-baans wegen zijn hier normaal. Gelukkig reden we niet in de spits, dat zou me helemaal geen pretje lijken. De huizen zijn hier wel erg mooi, wel allemaal van hout. Je ziet steeds hele wijken met dezelfde soort huizen, deze wijken zijn allemaal ommuurd. Iedere wijk heeft ook zijn eigen soort muur, je ziet hier al aan of het een rijke buurt is of niet. Weinig tot geen flats, eigenlijk allemaal vrijstaand of appartementen.

Rond 4 uur waren we op de campground. Het is hier behoorlijk warm en een stralende zon. We staan op een KOA campground, dus dat betekent in ieder geval een zwembad(je). Met deze temperaturen is dat ook wel lekker. Walter en de kinderen zijn lekker gaan zwemmen, ik ben lekker bij de camper buiten gaan zitten lezen.

Nu hebben we net gegeten en afgewassen. We zitten buiten met een kop koffie en kaarsjes. Het is hier 's avonds ook lekker om buiten te zitten, dat was in Yellowstone en Grand Teton wel anders. Naast de vele regenbuien 's avonds, was het daar ook een stuk koeler. Nu maar hopen dat het vannacht niet te warm is, gelukkig hebben we wel airco in de camper.

We hebben vandaag 290 kilometer gereden en we overnachten op de Salt Lake City KOA campground.

Dag 16 Grand Teton NP – Bear Lake State Park

Vandaag gaan we de mooie natuur en het wildlife van Yellowstone en Grand Teton verlaten. We hadden een flinke dag rijden voor de boeg, maar hebben het vanmorgen toch rustig aan gedaan. Om 9 uur reden we van de campground weg.

Er lopen 2 wegen door Grand Teton, 1 langs Jenny Lake, die hadden we gisteren gereden en 1 langs de Snake River. Deze laatste weg hebben we vandaag gereden, een prachtige tocht met steeds weer dat uitzicht op de bergen. Grand Teton is erg groen, er is dan ook veel water in de vorm van meren en rivieren. Opeens zagen we heel veel mensen langs de kant van de weg staan, meestal betekent dat wild. Dus wij stoppen. Volgens sommigen zat er een grizzlybeer verstopt in de bossen. We hebben even staan kijken met verrekijker en camera, maar we konden niets vinden. Na 10 minuten besloten we toch maar verder te gaan, wie weet waar zo'n beest zich verschuilt.

Ik wilde nog even naar de ‘Chapel of the Transfiguration', een bekend kerkje uit 1925 met vanuit het raam boven het altaar een schitterend uitzicht op de bergen. Hiervoor moesten we een stukje richting Moose junction, daar staan weer allerlei mensen op de brug. Dus hup, weer de camper uit en deze keer hadden we geluk, Walter en ik zagen een eland (Moose) een klein stroompje oversteken. Helaas hadden de kinderen hem niet gezien, tot we uiteindelijk de puntjes van het gewei in een struik zagen. Hij lag daar rustig en leek niet veel haast te hebben met opstaan, dus zijn we tenslotte maar verder gegaan.

Bij het kerkje hebben we foto's gemaakt en gefilmd, het was inderdaad een schitterend zicht vanuit het altaar. Het is een heel klein kerkje, misschien 5 bankjes, maar wel heel lieflijk. In 1925 gebouwd door wat reizigers/pioneers die het uitzicht daar zo mooi vonden. Daar hadden ze ook wel gelijk in.

Daarna reden we dezelfde weg weer terug naar de uitgaan van Grand Teton. Omdat we weer over de brug kwamen waar we eerder de eland hadden gezien, zijn we nog even gestopt om te kijken of hij er nog lag. En inderdaad, hij lag er nog. Dat niet alleen, toen wij er stonden, kwam hij langzaam overeind en begon te eten. Stukje bij beetje zagen we hem steeds beter, totdat we hem helemaal in beeld hadden. Prachtig, wat een mooi beest, zo groot en met een indrukwekkend gewei. We stonden daar helemaal alleen, pas op het laatst kwamen er meer mensen kijken, maar toen was hij bijna verdwenen achter de bomen. Wat een geluk dat we dit nog niet zagen voordat we dit gebied gingen verlaten.

Uiteindelijk was het al 11 uur toen we Grand Teton uitreden richting Jackson Hole. Hier hebben we ook gestopt, en ook langer dan gepland. Jackson Hole is dan ook een heel leuk cowboystadje met heel veel winkels, niet alleen de standaard souvenirwinkels, maar ook echt mooie zaken. Er zat ook een pandora-shop, dus Manon en ik hebben onze armbanden weer een stukje voller zitten. Omdat het rond 12 uur was, besloten we om hier maar gelijk een broodje te eten, er zaten genoeg eetzaakjes. Bij een bakery hebben we lekker geluncht. Daarna door naar Albertson om boodschappen te doen, wat een prachtige winkel was dat. Alles vers, zelfs de groente wordt besproeid met koud water om hem knapperig te houden. Een ontzettend mooie traiteurafdeling en opnieuw zoveel keus. Dus dat duurde natuurlijk ook weer een tijdje.

Uiteindelijk reden we over 2'en weg uit Jackson Hole. Gelukkig konden we daarna we goed doorrijden. Een prima weg door verschillende nationale bossen. Dit deel van Wyoming is erg mooi, volop groen en rivieren, hoge bergen en mooie weiden. Af en toe zagen we nog wat bizons, voor de rest veel weilanden met paarden en runderen. Ook kwamen we nog een klein stukje door Idaho, onze 5e staat tot nu toe. We reden nog door het gehucht Paris. Eerst komen we door Nederland en nu Paris, het is te merken dat de Amerikanen van Europeanen afstammen.

Rond 4 uur zagen we dan eindelijk Bear Lake. Bear Lake is een prachtig turquoise gekleurd meer, dat gedeeltelijk in Idaho en deels in Utah ligt. Het is ongeveer 36 kilometer lang, wij moesten naar het meest zuidelijke puntje. Dat betekent dat we vandaag ook onze 6e staat van deze reis aan hebben gedaan, namelijk Utah. Onze trip ging langs het gehele meer, we hebben vanaf boven naar beneden langs het meer gereden met prachtige blauwe luchten.

Rond 5 uur kwamen we bij de campground aan, helaas was het weer toen wat minder geworden. We hebben wel een prachtige plek, recht aan het meer. Er vloog een pelikaan vlak voor ons over het meer. Eigenlijk wilden we barbecueën, maar het werd toch wel donker. Nou vindt Walter het al snel goed buiten, dus die begon de barbecue op te stoken. Helaas begon het toen te regenen en onweren. Maar wat een geluk, toen het vlees klaar was, was de bui voorbij en hadden we weer een blauwe lucht. De weergoden waren ons goed gezind, toen we klaar waren met eten, ging het weer betrekken. Nu ziet het helemaal donker buiten en regent het volop. Voor ons is dat niet zo erg, wij zitten lekker warm en droog in onze camper. Zielig is het voor de mensen die hier met een klein tentje staan en nog niet klaar waren met eten, zij kunnen nergens naartoe. Achter ons zit een groep in regenjassen rond een kampvuur, terwijl het echt flink regent. Ik moet eerlijk zeggen dat zoiets niets voor mij zou zijn, geef mij maar de 'luxe' van een camper, met eigen douche, toilet en keuken.

Morgen verlaten we voor 2 dagen de natuur, dan bezoeken we Salt Lake City. Waarschijnlijk hebben we daar weer internet, dus dan houd ik jullie weer op de hoogte.

We hebben vandaag 325 kilometer gereden en overnachten bij Rendez Vous Beach in het Bear Lake State Park.

Dag 15 Grand Teton NP

Na een slechte nacht slapen door de harde regen, zijn we rond 7.30 uur opgestaan. We wilden vandaag naar Jenny Lake gaan, een van de mooiste bergmeren van Amerika. Omdat het hier altijd erg druk schijnt te zijn, wilden we er op tijd naartoe.

Rond 10 uur kwamen we bij Jenny Lake aan, dit is het een na grootste meer van Grand Teton. Met een veerbootje zijn we naar de overkant gevaren en toen begon onze wandeling. Onze eerste bestemming was Hidden Falls, een 80 meter hoge waterval die verstopt zit in de bossen. Dit was niet ver lopen, maar wel een behoorlijke klim. Je hoort het water al van verre, en je loopt de hele tijd langs de Cascade Creek, waar de waterval in uit komt.

Hierna klommen we verder naar Inspiration Point, een flinke klim met 130 meter hoogteverschil. Het was echt even afzien, we zijn ook nog niet helemaal aan de lucht hier gewend, we zaten op ruim 7200 feet. Maar het uitzicht was voldoende beloning, wat een prachtig gezicht. Je kon het hele meer zien, met de bergen op de achtergrond. Jenny Lake ligt aan de voet van de Cathedral group, dit zijn de 3 indrukwekkendste bergen van Grand Teton.

Daarna liepen we verder de Cascade Canyon in, dit was een redelijk vlakke wandeling. Erg mooi, het is hier erg groen en je blijft langs de rivier lopen. De canyon zelf is 30 kilometer diep, maar je kunt teruggaan wanneer je zelf wilt. Na een half uur lopen, besloten we terug te gaan en het pad te nemen richting Spring Lake. Hier liepen we bijna helemaal alleen. Wel opletten, want we zaten in berengebied. Dit betekent herrie maken, vooral als je niet ziet wat er voorbij de bocht is. Het was inderdaad een heel smal paadje, door dichte begroeiing. Wel weer erg mooi.

Bij het meer aangekomen, zijn we terug gaan lopen naar de parkeerplaats. Een schitterende tocht van ruim 5 kilometer, heuvel op en heuvel af. Ik denk dat we in het totaal ongeveer 12 kilometer hebben gelopen, maar dan wel met flink steile stukken ertussen. Moe maar zeker voldaan kwamen we weer bij de visitor center aan. De rest vond dat ze wel een ijsje verdiend hadden, dus dat hebben ze daar nog gekocht.

Op de terugweg zijn we gestopt bij Jackson Lake Lodge, een mooi hotel. Hier hebben we wat gedronken op het terras van de Blue Heron Lounge. Vanaf hier had je een prachtig uitzicht op de bergen van Grand Teton. Leuk was dat er een bruiloft in de tuin werd gehouden, vanaf het terras kon je dit helemaal volgen. Wat een schitterende plek om te trouwen, het is dat ik al getrouwd ben, maar anders wist ik het wel.

Daarna terug naar de campground. Gelukkig was het vanavond een keer droog, dus konden we lekker buiten eten. Voordeel is wel dat het overdag steeds mooi weer is, zonnig en warm. 's Avonds wel geregeld regen en onweer, maar dat is niet zo erg.

We hebben vandaag 62 kilometer gereden en overnachten nogmaals bij Colter Bay RV Park.

Dag 14 Yellowstone NP - Grand Teton NP

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen tot bijna 9 uur. Daarna op ons gemak ontbeten met roerei. Pas rond 10.30 reden we van de campground weg naar de visitor center. We wilden informatie over de Riddle Trail die we wilden gaan lopen, helaas was hij nog gesloten. Pas morgen gaat hij open. Dus maar iets anders gezocht.

We zijn naar West Thumb gegaan, dit is een mooi gedeelte van Yellowstone Lake. Hier ligt het kleinste geiserbasin van Yellowstone. dat mag dan klein zijn, het is wel prachtig gelegen aan de rand van het meer. Ook wilden we daar nog een trail gaan lopen door bos en weidelandschap, maar helaas gooide de regen weer roet in het water. Dus dan maar op pad naar Grand Teton.

Grand Teton ligt direct onder Yellowstone, dus we hoefden niet ver te rijden. Het was een prachtige tocht door hoge bergen en rivieren. Het laatste stuk was langs Jackson Lake, een ontzettend mooie reis. Rond het middaguur kwamen we aan in Colter Bay Area, waar we een campground hadden geboekt. Omdat we eerst wilden lunchen voordat we weer op pad gingen, zijn we direct naar de campground gegaan. Wat een verrassing, het was zelfs een plek met full hooked-up, dat was ik helemaal vergeten. Full hooked-up betekent dat we water, electra en afvoer hebben. Het is een mooie campground, met ruime plekken.

Na de lunch wilden we eerst Colter Bay bezoeken en het visitor center om te zien wat er hier allemaal te doen is. Zover zijn we helemaal niet gekomen. Er was hier namelijk een kleine haven aan het meer waar ze boten en kano's verhuurden. Omdat het intussen prachtig weer was geworden, leek een tochtje over het meer ons wel wat. Dus een motorbootje gehuurd voor 2 uur. Dat was een groot succes, vooral Manon genoot volop. Helemaal als ze aan het roer mocht zitten.

De omgeving is hier ook schitterend. Helaas geen elands gezien, wel veel watervogels. En een bald eagle, een visarend met een spanwijdte van meer dan 2 meter. Prachtig, zo'n grote vogel met witte kop en grote gele klauwen. Hij zat rustig in een boom zich te fatsoeneren. We hebben nog even gewacht om te zien of hij weg zou vliegen, zodat we dat konden filmen, maar helaas.

Rond 5 uur kwamen we weer terug in de haven, net op tijd, want het begon weer te regenen. En als het hier regent, dan spoelt het ook echt. Dus maar snel de snackbar in gegaan om hamburger en friet te eten. Na het eten was het nog niet droog, dus snel terug naar de camper.

Nu zitten we al een uur in de wasserette, om een aantal wassen te draaien. Het is hier onvoorstelbaar druk, het is bijna vechten voor een lege machine. Het is hier echt zoals je in Amerikaanse films ziet, overal zitten mensen te wachten op hun was. Er staan hier wel 20 wasmachines en even zoveel drogers. Ik snap niet waar al die mensen vandaan komen. Gelukkig hebben ze hier wel internet, dus tijd om de weblog bij te werken. Jullie hebben ons enkele dagen moeten missen, maar dat zal nu wel weer veranderen. Als het goed is, hebben we voorlopig internet.

We hebben vandaag70 kilometer gereden en overnachten bij Colter Bay RV Park.

Dag 13 Yellowstone NP

Vandaag hebben we iets uitgeslapen, tenminste als je 7.30 uur uitslapen noemt. Maar we lagen er gisteren al om 9 uur in, dus dan heb je toch al slapende flink wat uren gemaakt.

Nog maar net onderweg zagen we opeens allemaal auto's aan de kant van de weg en heel veel mensen met camera's en dit betekent meestal: wild! Dus snel gestopt en gaan kijken en inderdaad, er stonden 2 prachtige elk-mannetjes te grazen langs een riviertje. Wat een indrukwekkende beesten met een machtig gewei. Ze noemden deze mannetjes 6-punters, omdat ze aan iedere kant 6 aftakkingen aan hun gewei hadden, dit schijnt behoorlijk groot te zijn. Toen we daar eenmaal stonden te fotograferen en filmen, zagen we nog een mannetje in het bos lopen. Al dat wild blijft toch wel veel indruk op ons maken, het is toch een groot verschil met dieren in een dierentuin. Maar goed, we konden daar geen uren blijven staan, dus terug naar de camper en op pad.

Het was vandaag een dag van geisers, mudpots, fumaroles en warmwaterbronnen. We hebben niet veel gereden, wel veel gestopt en korte wandelingen gemaakt. Allereerst zijn we gestopt bij Fountain Paint Pot, hier hebben we een wandeling gemaakt van 800 meter. Hier vind je van alles wat, zodat je goed het verschil kan zien tussen de 4 verschillende soorten bronnen.

Daarna reden we door naar Midway Geyser basin, hier vind je de grootste warmwaterbron van Yellowstone, 110 meter in doorsnede. De Grand Prismatic Spring, zoals hij heet, is prachtig blauw van kleur met een geel/oranje rand. Hij is zo groot dat je hem niet in 1x op de foto kan zetten, ik heb er dus maar een kaart van gekocht om de kleuren goed te zien. Ook mooi hier om te zien is de Turquoise Pool, met een melkachtig witte bodem en daarboven mooi blauw. Hier kwam echter veel stoom uit, de kleur was dus wat moeilijk te zien.

Daarna gestopt bij Biscuit basin, opnieuw een wandeling van ongeveer 800 meter. Hier had je de schitterende Sapphire Pool, met prachtig diepblauwe kleuren. Ook vond je hier allerlei kleine geisers die pruttelden en uitbarsten.

Tenslotte gingen we op pad naar onze laatste stop, Old Faithfull. Old Faithfull is volgens mij het drukste deel van het park. Een ontzettend grote parkeerplaats, winkels, hotels en natuurlijk weer een visitor center. Dit bezochten we natuurlijk weer als eerste, vooral omdat we wilden weten hoe laat Old Faithfull zou uitbarsten. Deze geiser heet niet voor niets de oude betrouwbare, hij barst ongeveer iedere 90 minuten uit, de tijd staat vermeldt bij de visitor center. We hadden nog tijd om de tentoonstelling te bekijken en gingen daarna naar buiten, Old Faithfull vind je direct buiten de visitor center. Rondom deze geiser staan allemaal banken, die een uur voor de uitbarsting al aardig vol zaten. Wij hebben dus ook maar een goed plekje opgezocht. De kinderen zijn nog even naar de giftshop gelopen en daarna was het wachten ... En wachten ... Maar dan begint de geiser opeens wat te pruttelen, je ziet al wat kleine uitbarstingen ... en dan opeens spuit het water 60 meter de lucht in. Wat een ontzettend mooi gezicht, wat een explosie. Overal hoor je mensen roepen, iedereen staat met foto en film, en dan 2 minuten later is het weer voorbij. Er komt nog een klein beetje water omhoog en dan alleen nog maar stoom, hij ligt weer stil voor 90 minuten. Toch was het erg indrukwekkend om te zien hoe hoog dat water de lucht in wordt gespoten door 1 van de bekendste, misschien wel de bekendste, geiser ter wereld.

Na dit natuurgeweld gingen we nog een stuk lopen door het gebied hierom heen, het Upper Geyser basin. Je vindt hier op een vierkante mijl ongeveer 150 geisers, de hoogste concentratie geisers ter wereld. We hebben hier een mooie wandeling gemaakt langs Gran Geyser, Castle Geyser en de kleine Anemone geiser. Hier zag je heel de mooi een uitbarsting ontstaan. Als de geiser droog was, moest je even wachten. Je zag er dan water inlopen en dan barstte hij uit, ongeveer 2 meter hoog. Daarna viel hij weer stil en liep het water weer terug de geiser in, dit herhaalde zich ongeveer iedere 10 minuten. Ook de Grotto geiser was flink aan het sputteren, soms wel 3 meter hoog. Allemaal niet zo indrukwekkend als Old Faithfull, maar toch mooi om te zien.

Daarna liepen we weer terug richting de visitor center. Ook nog even de Old Faithfull Inn bezocht, een gebouw uit 1904, gebouwd van dikke balken en steen, mooi om te zien van binnen. Walter, Manon en Menno hebben hier ook een ijsje gekocht, nou ja, Amerikaanse hoeveelheden. 2 Bolletjes in hier is te vergelijken met 4 bolletjes thuis. Zij hadden dus voorlopig geen honger meer.

Het was toen bijna half 5 en we moesten nog even rijden naar de campground, dus lieten we Old Faithfull weer achter ons. Maar niet voordat Manon nog een ketting en armband met een wolf eraan heeft gekocht (ja Lizette, in navolging van de armband die Jacob voor Bella heeft gemaakt.)

We hadden vandaag weer mooi weer, warm met af en toe een enkel wolkje. Dat was wel lekker, want we waren gisteren toch wel wat verbrand. Toen we bij de campground aankwamen, begon het te regenen. En niet zo'n klein beetje, maar een echte stortbui, compleet met onweer. Dus geen barbecue vanavond, maar binnen eten. Ook niet erg, iedereen is nog moe en wil vroeg naar bed. Als ik in deze regen mensen hun tentje zie opzetten, ben ik toch wel blij met een camper. Je zet zo'n ding neer en je bent klaar. Generator aan en iedereen kan douchen met lekker warm water. Geen geloop naar een toilet- of douchegebouw. Morgen verlaten we Yellowstone, als het goed is, hebben we dan wel internet en kan ik deze verhalen in de weblog plaatsen. Ik ben ook wel benieuwd naar de reacties vanuit Nederland.

We hebben 95 kilometer gereden vandaag en overnachten bij Grant campground.

Dag 12 Yellowstone NP

Vandaag vroeg op, om 5 uur (!!!!!) ging de wekker af. Dit omdat we wild wilden gaan spotten in de Lamar Valley. Wild spotten kan je het beste doen 's morgens bij zonsopgang of 's avonds bij zonsondergang. We hoopten natuurlijk om wolven te zien, er zitten 2 roedels bij Lamar Valley.

Lamar Valley ligt in het noordoosten van Yellowstone en is een prachtige vlakte waardoor heen de Lamar River loopt. Er zit hier veel wild, bizons, elk, pronghorns, wolven, beren. Wij waren niet de enigen die zo vroeg op pad waren, overal zag je mensen warm aangekleed met grote fototoestellen en verrekijkers. We hebben ontbeten met uitzicht op deze mooie vallei. Helaas hebben we niet veel wild gezien, wel veel bizons, maar die hadden we in Custer al veel gezien. Ook zagen we heel in de verte nog een elk. Bij de Lamar River zagen we wel veel Canadese ganzen. Rond 8 uur besloten we om maar verder te rijden, we hadden het idee dat we niet veel meer zouden zien.

Gelukkig werd dit gebrek aan wild helemaal goed gemaakt toen we richting Mammoth reden. We kwamen 2x een zwarte beer tegen. Wat een schatjes zijn dat, Manon wilde ze het liefst gaan knuffelen. Vooral de eerste beer die we zagen was prachtig, hij liep vlakbij over de weg. Ze zijn niet zo heel groot, we hadden ze veel groter verwacht. Maar ze waren wel ontzettend mooi om te zien. Nog geen 5 minuten nadat we de eerste beer gezien hadden, moesten we alweer stoppen voor de tweede. Deze zat wel wat verder weg, maar dat maakte ons niets uit.

Helemaal blij reden we door naar de visitor center van Mammoth Hot Spring. Voordat we daar aankwamen, zijn we nog even gestopt bij Undine Waterfall. Een niet zo hoge, maar mooie waterval die in 3 etappes naar beneden valt.

Aangekomen bij de Mammoth visitor center hebben we een interessante film gezien over het ontstaan van de nationale parken. Daarna reden we door naar Boiling River, dit was pas sinds 2 dagen open, dit hadden we wel eerst nagevraagd bij de visitor center. Bij Boiling River komt het warme water van Mammoth Hot Spring samen met het koude water van de Gardner River. Op de plek waar dit samen komt, heeft het water een aangename temperatuur. Het was wel een stuk verder lopen dan we dachten, maar goed. Walter en de kinderen zijn het water ingegaan, wel met kleren aan, want niemand wilde zwemkleding meenemen. Dus maar met kleren aan in het water gaan zitten. Je moest wel opletten, want koud is ook echt koud, en warm was rond de 70 graden. Maar ze vonden het wel leuk, hoewel het water stonk naar rotte eieren. In natte kleren terug gelopen naar de camper en snel iets droogs aangetrokken.

En weer op pad, naar Mammoth Hot Spring om de Mammoth Terraces te bezoeken, een mooi schouwspel van travertijn terrassen. Water wordt door bronnen omhoog gebracht en dit loopt over de terrassen naar beneden. Dit levert prachtige kleurcombinaties op, variërend van oranje tot wit. Helaas zijn veel bronnen opgedroogd, daar wordt het steen wit/grijs. De grond hier is erg fragiel en poreus, dus overal zijn vlonders aangelegd waarop je moet lopen, Deze lopen door de hele Mammoth Terraces heen. Wij hebben hier ook doorheen gelopen, maar dat viel niet mee. Overal zijn trappen en steile hellingen. Nou is mijn conditie niet optimaal en zijn wij ook nog niet gewend aan lopen bij 30 graden, dus het was flink afzien. Maar goed, je moet wat over hebben om iets moois te zien. En mooi was het wel.

Na op adem gekomen te zijn in de camper en flink wat gedronken te hebben om al dat verloren zweet te compenseren, gingen we weer op pad, richting Norris. Zien we onderweg opeens een mooie kudde elk, met een kleintje erbij. Dus weer flink veel foto's genomen, wild verveelt ons nooit. Deze tijd is ook leuk, veel kuddes hebben jonge dieren erbij, dat maakt het extra leuk om naar te kijken.

Onze volgende stop was Norris Geyser Basin. Hier vind je 2 gebieden met geisers, dit is waar Yellowstone zo bekend door is geworden. Dit gebied is al 100.000 jaar actief, en dus het oudste thermale gebied van Yellowstone. Allereerst bezochten we Porcelain basin, een tochtje van 800 meter. Je vindt hier veel pools en geisertjes, veelal met een melkwitte kleur, veroorzaakt door het silica in het water. Ook zie je hier weer die mooie oranje kleur aan de rand van de waterpoelen. Daarna door naar Back Basin, een wandeling van 2.5 kilometer. Walter heeft maar de helft mee gelopen, hij was moe en had last van zijn voeten. Ja, de leeftijd gaat meetellen als je 50 bent. Een mooie wandeling langs allerlei geisers en waterbronnen. Weer met de meest mooie kleuren. Helaas ook met veel stoom, dat stinkt naar rotte eieren. De bekendste geiser hier is de Steamboat Geyser, die erg onregelmatig uitbarst. Maar speciaal voor ons was er een uitbarsting, niet groot, maar wel mooi om te zien. Aan het einde van de wandeling ligt Emerald Spring, een prachtig gekleurde poel. En daar vonden we ook Walter weer terug.

De dag had nu wel lang genoeg geduurd, dus terug naar de campground. We hadden de hele dag prachtig weer gehad, stralend blauwe hemel en rond de 30 graden (sorry Nederland), dus konden we lekker barbecueën en buiten zitten. Helaas zitten er wel veel muggen, vooral de 2 jongste dames worden veel gestoken. Die hebben dus mooie benen met gigantisch grote rode bulten erop. Nog even marshmallows boven het houtvuur en dan naar bed, we waren er tenslotte al vroeg uit vanmorgen.

We hebben 140 kilometer gereden en overnachten weer bij Canyon campground.

Dag 11 Cody – Yellowstone NP

Voordat we richting Yellowstone gingen, was het eerst tijd voor boodschappen en tanken. Dit kan ook wel in het park, maar daar is alles veel duurder.

Rond 10 uur vertrokken we richting het westen. Vanaf Cody is het ongeveer 100 kilometer tot aan Yellowstone, een mooie en afwisselende tocht door het Shoshone national forest. De eerste blikken op het park vielen mij erg tegen. Kilometers lang reden we door afgebrande bossen, het leken wel spookbomen, wit of zwart, kaal. Wel zag je veel bloemetjes en nieuw gras, maar het was maar een triest gezicht. Gelukkig werd het beter toen we bij Yellowstone Lake kwamen, hier stopte het verbrande gebied.

We wilden de Pelican Creek Natural Trail gaan lopen, hij was wat lastig te vinden, maar we kwamen er toch. Wandelschoenen aan, lange broek en vest en toen ....plotseling begon het keihard te regenen en te onweren. Daar zaten we dan, helemaal klaar om te gaan en dan spoelt het buiten. Dus besloten we maar door te rijden naar de visitor center bij Fishing Bridge. Daar was weer een leuke tentoonstelling met allerlei opgezette dieren, deze keer vooral vogels. De ranger daar gaf aan dat het de komende dagen afwisselend droog, zonnig en regenachtig zal zijn, dus ik hoop dat we geluk hebben. Toen we wegliepen, zagen we wel een mooie pelikaan overvliegen.

Daarna weer verder op pad het park in. Bij Fishing Bridge Junction sloegen we rechtsaf richting Canyon Village. Onze eerste stop op deze weg was bij de bijzonder zure Mud Volcano Area. Hier zie je allerlei modderbronnen en fumaroles (hier komt geen water maar alleen stoom uit de grond) IJzersulfide is verantwoordelijk voor het hier voorkomende donkergrijze en donkerbruine water, terwijl hydrogeen sulfide zorgt voor een duidelijk aanwezige rotte-eierenlucht. Dragon's Mouth Spring is een turbulente hete bron met een spelonkachtige mond. De bron is 5,5 bij 11 meter groot, 5 meter diep, en de temperatuur in de bron is ruim 76° C. Het lijkt of er veel water uit de opening van de bron stroomt, maar dat is bedrieglijk doordat veel van datzelfde water ook weer op een ritmische manier terugstroomt. De modderbron Mud Volcano, 8 bij 11 meter groot, 5 meter diep, en met een temperatuur van ruim 84° C is tegenwoordig een vrij rustig keteldal, waaruit incidenteel nog gassen omhoog komen. De laatste bezienswaardigheid in dit gebied is Black Dragon's Caldron, 24 bij 61 meter groot, en 11 meter diep. De temperatuur in deze bron bedraagt 88° C. Hier hebben we ook even wat gegeten, wel in de camper, de rotte-eierenlucht nodigde niet echt uit tot picknicken.

Toen we onze weg vervolgden, kwamen we ook weer bizons tegen. Eentje kwam zo dichtbij, dat we snel de camper ingingen. Hij liep op nog geen meter voorbij de camper. Bij Mud Volcano kwam er ook opeens een gigantische bizon uit de bosjes. Niet te geloven, we hadden het beest helemaal niet gehoord. Hij liep op zijn dooie akkertje vlak voor ons en ging daar op zijn gemak liggen. Ook hebben we veel Canadese ganzen gezien. Ook zagen we weer een hert, dat wordt al bijna gewoon voor ons, zoveel hebben we er tot nu toe al gezien. Dit geldt ook voor chipmunks en squirrels, die beestjes zie je overal. Toch blijven ze wel leuk om naar te kijken. Ook zie je hier de prachtigste vogels, zoals de helemaal blauwe Mountain Bluebird.

Daarna reden we door naar Artist Point, dit wordt ook wel de Grand Canyon van Yellowstone genoemd. Van hieraf had je een prachtig uitzicht op de Lower Falls, een waterval van 93 meter hoog. Dit is 2x zo hoog als de Niagara watervallen. Kenmerkend van de waterval is de groene kleur bovenaan. Daarna reden we terug om de Upper Falls nog te bekijken, deze is niet zo hoog, maar wel veel breder. Via de North Rim Drive reden we naar de Village, hier kwamen we eind van de middag aan. Eerst even ingecheckt op de campground en daarna nog even naar de visitor center, om weer een interessante tentoonstelling te bezichtigen.

We hebben een campplaats midden in het bos, nadeel zijn wel de vele muggen, dus dat is veel sprayen met DEET. Gelukkig mogen we wel een kampvuur maken, dus eindelijk marshmellows boven een houtvuurtje. Dit jaagt ook een beetje de muggen weg. We hebben hier verder niets, geen elektriciteit of water. Vooraan de campground is wel een dumpstation, hier kunnen we water lozen en aanvullen. De generator mag overdag wel aan, dat is fijn, want dan kunnen we water verwarmen voor douchen en afwassen.

We hebben vandaag 150 kilometer gereden en overnachten bij Canyon Campground in Yellowstone National Park.

Dag 10 Cody - Beartooth Highway

We hebben vandaag een schitterende tocht door de bergen gemaakt. Hier hebben we de hele dag voor uitgetrokken.

Vanuit Cody namen we allereerst de Chief Joseph Scenic Highway. Dit is een mooie bergweg van ongeveer 75 kilometer lang. Het hoogste punt van deze weg is 2453 meter, bij Dead Indian Pass. Deze weg loopt door Soshone National Forest en is erg mooi. Halverwege hebben we bij Painter Outpost zalige doughnuts en Dutch Applepie met kofiie genoemen. We zaten lekker buiten op de veranda in een schommelstoel met uitzicht op Clark's Fork River, een echte aanrader om te stoppen. Daarna doorgereden naar Beartooth Highway, waar we linksaf sloegen richting Red Lodge.

De Beartooth Highway is een prachtige bergweg van 110 kilometer lang, die deels in Wyoming en deels in Montana ligt. De weg is genoemd naar een aparte, puntvormige rots, in de vorm van een berentand. Het eerste deel van de Beartooth Highway kwamen we erg veel schitterende bergmeren tegen, zoals Long Lake. Hier hebben we prachtige foto's kunnen maken. Een nadeel van meren zijn de muggen, vooral Anouk had binnen de kortste keren tientallen muggenbulten. Maar de omgeving maakte veel goed, het was zo ontzettend mooi daarboven. Er ligt nog veel sneeuw, door al het water is het overal nog mooi groen. Ook zie je volop bloemen in de mooiste kleuren rood, geel en paars. Het hoogste punt van de route is op 3337 meter, we zaten dan ook weer ver boven de boomgrens.

Op een gegeven moment passeerden we de grens naar Montana, onze 4e staat in 10 dagen tijd. Menno heeft ook al een nummerbord van Montana gekocht. Daarna reden we door naar Rock Creek Vista Point (2800 meter), waar je een korte wandeling kunt maken naar een prachtig uitzichtspunt. Hier zagen we ook weer veel squirrels en een marmot. Het uitzicht hier was echt adembenemend. Op de parkeerplaats even snel wat brood gegeten en weer verder op pad. Vanaf hier daal je snel af door het Absaroka-gebergte naar het plaatsje Red Lodge. Dit is een oud mijnstadje, met in de Main Street verschillende oude panden. Natuurlijk weer veel toeristenwinkels en eetzaakjes, maar wel leuk om even doorheen te slenteren. Er was een oude snoep winkel met snoep van over de hele wereld, zelfs drop uit Nederland.

Vanuit Red Lodge reden we weer terug naar Cody. Onderweg hadden we enkele regenbuien, gelukkig hadden wij de hele dag prachtig weer gehad. In Cody aangekomen hebben we eerst stoelen gereserveerd voor de gunfight bij Hotel Irma.

Dit hotel is in 1902 door Buffalo Bill opgericht en genoemd naar 1 van zijn dochters.'s Zomers wordt er hier iedere avond een gunfight gehouden. Natuurlijk erg toeristisch, maar wel leuk. Buffalo Bill speelt de hoofdrol, met bijrollen voor Dick Cheney en Butch Cassidy. Dit laatste 2 zijn natuurlijk de kwaden en gaan aan het einde dood. Zoals alles in Amerika begonnen we weer met een praatje waar iedereen vandaan komt, of iedereen het naar zijn zin heeft. Ook werden uit het publiek de militairen gehaald die overzee zijn geweest, zij werden naar voren gehaald en kregen een staande ovatie van het publiek. Daarna werd het volkslied gespeeld, weer iedereen staan en meezingen, zelfs de kleinste kinderen kenden het volkslied uit hun hoofd. Dat moet je in Nederland eens proberen, zelfs het nederlands elftal zingt daar niet mee. Toch heeft het ook wel iets, die trots voor je eigen land.

Na de gunfight zijn we erg lekker gaan eten bij hotel Irma. Buffalo Bill zelf kwam ook nog even langs, dus konden we met hem op de foto. Het eten was erg goed, de entourage erg leuk. Het hotel is nog helemaal ingericht in de stijl van 1902, inclusief oude foto's en rood pluche.

Terwijl iedereen in bed ligt, ben ik nog even dit verslag aan het schrijven. Morgen vertrekken we richting Yellowstone. Ik weet niet wanneer we weer op het internet kunnen, het kan dan ook enkele dagen duren voordat we weer iets van ons laten horen. We zullen proberen bij de visitor centers te kijken of ze wifi hebben, anders misschien in de hotels in het park. We houden jullie op de hoogte.

We hebben vandaag 295 kilometer gereden en overnachten nogmaals op Ponderosa campground in Cody.