Torrey ligt vlak bij Capitol Reef, een national park bestaande uit woestijnlandschap en prachtige rode rotsen, waar de Fremont River doorheen stroomt. Het is een langgerekt park met weinig asfaltwegen. De meeste wegen zijn onverhard en dus niet te rijden met een camper. Vandaar dat we een jeep gehuurd hebben bij de campground.Deze jeep heeft 4 wheel-drive en high-clearance, zodat we overal kunnen rijden.

De bedoeling was omdeCathedral ValleyLoop te rijden, een tocht van ongeveer 120 kilometer door het noordelijk gedeelte van het park. Deze tocht staat bekend om zijn mooie uitzichten en grote monolieten. Toen we gingen navragen bij de Visitor center of er problemen waren bij de route, bleek helaas dat we niet de hele route konden rijden. Sommige plekken waren de afgelopen dagen te nat en te modderig om te rijden, dus moesten we onze route enigszins aanpassen. Voordat we met de Cathedral Valley Loop begonnen, zijn we eerst even gestopt bij oude petroglyfen te zien zien, tekeningen van 1000 jaar geleden van indianen.

Daarna reden we via Caineville Badlands naar de Temple of the Sun en de Temple of the Moon. Alles gaat over onverharde wegen, dus we werden af en toe flink door elkaar geschud. De uitzichten waren erg mooi, de rotsen hebben hier allerlei kleuren, van rood naar paars naar wit. Het is een heel eenzaam gebied, we kwamen pas na 1.5 uur de eerste mensen tegen die dezelfde route reden als wij. Dat maakt het wel extra speciaal, je weet dat als er iets gebeurd, er niemand in de buurt is om je te helpen. We hadden dan ook voldoende eten en drinken bij ons, onderweg kan je nergens iets krijgen. Ook heb je geen bereik voor je mobiele telefoon, dus je bent op jezelf aangewezen.

De Temple of the Sun en de Temple of de Moon zijn 2 enorm grote monolieten, ongeveer 120 meter hoog. Je ziet ze al van verre staan. Er staan ook wat kleinere monolieten rondom, dit zijn de Temple of the Stars. Hier vlakbij ligt de Glass Mountain, een kleine berg die wel uit glaskristallen lijkt te bestaan. Een heel apart gezicht, vooral door de mooie schittering als de zon erop schijnt. Hij bestaat uit 'selenic crystals', een soort kristallen van gips.

Door de ranger bij het visitor center werd ons afgeraden om van hieruit verder naar het noordwesten te rijden, de weg was hier bijna zeker niet begaanbaar. Dus zijn we via dezelfde weg teruggereden en zijn we bij de Harnett Road opnieuw het gebied van Cathedral Valley binnengereden.

Hiervoor moest je een stukje door de Fremont River rijden, de high clearance kwam nu goed van pas. We hebben hier aan de rivier ook even gestopt om wat te eten, we hadden tenslotte brood bij ons. Geen hotdogs, dat is het nadeel van jeep ten opzichte van een camper. Daarna weer verder op pad dit mooie gebied in. We wisten niet hoever we zouden kunnen rijden, volgens de ranger was het de afgelopen dagen niet toegankelijk door te gladde modder. We zouden wel zien, we zouden doorrijden tot we niet meer konden. Uiterlijk om 3 uur wilden we terugkeren, het was 1 uur toen we dit gedeelte binnenreden.

De weg loopteerst door de North Blue Flats, een vlak en weids gebied met weinig begroeiing.Op een gegeven momentpasseerden weeen volledig verroeste truck, die tientallen jaren geleden langs de kant van de weg is achtergelaten. Er stond hier ook een watertank, zodat je hier wel begroeiing vond, evenals heel veel poep van paarden en herten.

Hierna bereikten we het mooie landschap van de lage, ronde Bentonite Hills. Deze heuvels bestaan uit klei, en die klei is gevormd uit vulkanisch as. De glooiende heuvels zijn vooral rood en grijs van kleur, maar we zagen ook allerlei andere kleuren, zoals blauw en paars. The Bentonite Hills worden ook wel The Rainbow Hills genoemd. Erg mooi om te zien, alleen komt dit vaak op foto's niet zo goed over. In de verte zagen we de Thousand Lake mountains liggen, hier is onze campground dus naar genoemd.

Daarna sloegen we linksaf naar de Lower South Desert Overlook. Na ongeveer 3 kilometer is er een kleine parkeerplaats. Vanaf hier loop je ongeveer 500 meter langs een onduidelijk paadje en dan sta je aan de rand van een afgrond. Het uitzicht dat je vanaf hier hebt is niet te beschrijven zo mooi. Je kijkt uit over een diep dal met allerlei rotsformaties, prachtig. We hebben hier dan ook uitgebreid staan filmen en fotograferen.

Maar toen twijfelden wat we zouden gaan doen, nog verder rijden naarhet noorden of terugkeren. Het was bijna half 3 en tot de Cathedral Overlook zou het nog zeker een uurrijden zijn, dus ook een uur extra om terug te komen. In de verte hingen ergdonkere regen- en onweersbuien, dat is nooit prettig in zo'n afgelegen gebied. Vooral niet omdat de wegen de afgelopen dagen niet berijdbaar waren door regenval. Dus besloten we om terug te gaan. Onderweg hebben we nog enkele keren gestopt om foto's te maken, het was er zo ontzettend mooi.

Op de terugweg naar het visitor center zag Walter wat mensen lopen, dit bleek het begin van een trail naar de Hickman Bridge te zijn. De trail was 1 mijl lang, via dezelfde weg zou je terug lopen. Dat leek ons wel wat, we hebben deze vakantie nog niet zo heel veel gelopen en dit zou in het totaal maar 3 kilometer zijn. Dus wat water in de rugzak en op pad. Nou, dat hebben we geweten. 1.5 Kilometer is niet ver, maar het is een ander verhaal als dat alleen maar bergopwaarts is, bij een temperatuur van boven de 30 graden in de felle zon en op ruim 2500 meter hoogte. Ik vond het echt afzien, ook de meiden vonden het niet echt leuk meer. De Hickman bridge zelf was wel mooi, het is een natuurlijk brug van rots van 40 meter breed en 40 meter hoog. Toen kwam het ergste, 1.5 kilometer dalen over rotsen, trappetjes en smalle paadjes, je wilt niet weten hoe mijn knieën aanvoelden toen ik beneden kwam. Ze doen nu nog pijn. Gelukkig hebben we morgen een lange rijdag, dan kan ik ze laten rusten.

Toen we terugreden naar de campground, zette de regen echt door met flinke lichtflitsen en donder. Dus helaas kon er niet meer gezwommen worden. Na het eten was het wel droog, tijd voor een kampvuur en marschmallows. Mede dankzij een behulpzame buurman hadden de kinderen het vuur snel aan. De mensen zijn hier wel heel aardig, ze zitten hier ook buiten, op de andere campgrounds zaten de meeste mensen steeds binnen. Nu ligt iedereen al in bed en zit ik nog mijn verhaaltje te schrijven. Walter mag er nog even de foto's bijzetten en dan sluiten we het weer af voor vandaag.

Guido en Denise, hoorde van mama het vervelende nieuws. We willen jullie even laten weten dat we erg met jullie meeleven. We willen jullie heel veel sterkte toewensen de komende week. We denken aan jullie.

We overnachten nogmaals bij Thousand Lakes RV Park.